"Olasz vicc van. Két nápolyi találkozik. Az egyik azt mondja: >>Uè Gennà, comme staje, 'a quantu tiempo ca nun ce sentimmo, tutto 'a posto, â casa tutt'a posto, mugliereta, mammeta, figlieta? Jammece 'a piglià nu cafè, però pav'io, nun mettere 'a mana ô portafoglio! Mamma e comme te sî fatto bello!<< A másik citromos."

(Woody)